Ciemny las.

Carreau

Pomyślał chwilę niezbyt wiedząc co mówić.
- Z reguły nie opowiadam o sobie jeśli nikt nie pyta. Powiedz co chcesz wiedzieć, jeśli nie będę mógł odpowiedzieć to odpowiedzi nie uzyskasz. - rzekł po namyśle spoglądając na klacz. Uśmiechną się lekko półgębkiem.

Sabrae

- Czy masz rodzinę? - Zadała pierwsze pytanie. Ona nie pamiętała, ani matki, ani ojca. Była w końcu tylko młodym źrebakiem, co niby miała wiedzieć o życiu?

Carreau

- Nie i chyba nie wyglądam na taką osobę. - odpowiedział, chociaż wcale nie zdziwiło go Jej pytanie. Przypomniał sobie, że nie zna nawet imienia siwej klacz ale nie zapytał o nie.

Sabrae

- Pozory mogą mylić. - Co z tego, iż źrebię może być roześmiane, bez ani kropli smutku na zewnątrz, skoro w środku może łamać się serce? Wolała wszystko poznać, dopiero później oceniać.
- Skąd przybywasz? - Kolejne pytanie, z pozoru pospolite, ale miało też ukryte znaczenie.

Carreau

- Zgodzę się z tym. - przyznał. - Pochodzę z tamtąd gdzie diabeł mówi dobranoc. - odparł tajemniczo z i przekąsem. Machnął na boki energicznie ogonem.

Sabrae

Spojrzała nie niego spod przymkniętych powiek.
- Powiedz mi, gdzie w tych czasach nie spotkasz śmierci. - Skomentowała jego wypowiedź. To czysta czysta prawda, konie nie potrafiły żyć w zgodzie ani ze sobą, ani z innymi zwierzętami. A co dopiero z ludźmi.
- Miałeś ciężką przeszłość? - Zapytała, choć dobrze wiedziała, iż ogier żyje teraźniejszością i może wymijające przejść przez jej wypowiedź.

Carreau

- Z tym również się zgodzę. Irytują mnie krwiożercze, mroczne kucyki, które zabijają bez powodu. Jak mówiłem nie oglądam się za siebie ale tak nie była kolorowa. - odpowiedział patrząc przed siebie.

Sabrae

Pokiwała głową, no tak, co przeszłość może zrobić z wesołym, rozbrykanym źrebakiem. Nie miała dzieci czy partnera, gdyż ona nie chciała rozprowadzać pseudozła na świecie.
- Zabiłeś kiedyś kogoś? - Zapytała w związku ze swoimi myślami.

Carreau

Spojrzał na klacz przeciągle i badawczo. Potem zwrócił wzrok przed siebie.
- Tak. - przyznał ale nie miał zamiaru tłumaczyć czemu. Miał ku temu swoje powody.

Sabrae

Przechyliła lekko łeb w lewą stronę, ale nic nie powiedziała.
- Ja mieszkałam u ludzi. - Odezwała się po jakimś czasie marszu, właśnie mijali lisią norę, z której wystawały trzy rude pyszczki.

Carreau

Nic nie odpowiedział na słowa klaczy. On również mieszkał u ludzi ale oni nie budzili w nim takiego przerażenia jak u większości koni, które się z nimi zetknęły.

Sabrae

- Masz partnerkę? - Zapytała w końcu, od dawna coś ją korciło, cóż, po prostu była dość ciekawska. Spojrzała w niebo, które zachmurzyło się, od kiedy tu weszli.

Carreau

- Nie, nie mam. - odpowiedział i znowu spojrzał przed siebie. Machnął na boki ogonem jakoś nie wiedząc co może powiedzieć. Z resztą jak zawsze.

Sabrae

Postanowiła dłużej go nie zamęczać pytaniami. Poza tym, las dobiegał końca. Byli tu przy wyjściu. Gdy zatrzymała się przed pierwszymi drzewami, widziała tereny swego stada. Może to było ich ostatnie spotkanie? Gdyby on został przywódca WD, to raczej nie mieli by szans na kolejną rozmowę.
- Tak na przyszłość, Sabrae jestem. - Powiedziała, po czym ruszyła przed siebie, gdzie teraz pójdzie? To jeszcze się okaże.
- Do następnego spotkania. - Odwróciła się, gdy zeszła z pagórka, na którym rósł las. Z delikatnym półuśmiechem powędrowała dalej.

Carreau

- Carreau, do następnego. - powiedział i chwilę odprowadzał klacz wzrokiem. Potem odwrócił się i ruszył w głąb ciemnego lasu.